Biz, bizim gibi mallar kırmızı hapı yutup hayallerden mahrum bıraktık zihnimizi. Gerçekliğe olan saplantılı tutkumuz arttıkkça sıradan hayatın göreceli mutluluğundan uzaklaştık. İkinci bir kez Morpheus gelip sorsa yine kırmızı hapı seçeceğiz ve bu böyle asırlar boyu sürecek. Bütün dünyayı anlamaya çalışmamız kendi içimizden çıkmamızı sağlayacak sanıyoruz. Hastalık bir nevi. nevi şahsına münhasır.
Bütün ruhlar sıcak yataklarında sanal mutluluğunda iken, altımızda azgın nehirler akıyor. Uyuduğumuz yerler çok sert!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder